مناجات ماه مُحرّمی با صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه
دوبـاره از می این ماه اشـك مینـوشم به اذن صاحب عـزایم سـیاه میپـوشم دوباره نـیـسـتی و بـاز بار این غـم را نـگـاه لـطـف تو انداخـت بر سر دوشم سـیـاهـی دلـم از تو اگرچه دورم كرد میان روضه ولی با تو زود میجوشم برای آنـكه بـمـیـرم مـیـان یك روضـه دو ماه شب به شب و روضه روضه میكوشم صـدای نـالـه یا جـدی الـغـریب تـو را چه خـوب بود كه یكـبار بشنود گـوشم چه خوب بود اگر امروز كـربلا بودم و میگرفـتم شش گوشه را در آغـوشم اگـر كه امشب در قـتـلـگـاه نـاله زدی مـیـان نـالـۀ زهـــرا مـكـن فـرامـوشـم |